طاوس ز نقش پر خود دام بدوش است - ابوالمعانی بیدل

طاوس ز نقش پر خود دام بدوش استبيدل چه عجب گر زهنر در قفس افتمغزل کاملکي در قفس و دام هوا و هوس افتمآنشعله نيم من که بهر خار و خس افتمدر قطره ام انداز محيطست پرافشانحيف است کز افسون گهر در قفس افتماز بي نفسي کم نشود ربط خروشمدر قافله حيرت اگر چون جرس افتمبيقدرنيم گر بچمن سازي تسليمدر خاک برنگ ثمر پيش رس افتمرسوائي عاشق بره يار بهشتي استايکاش درين کوچه بچنگ عسس افتمانديشه تغيير وفا هوش گداز استترسم که رود عشق و بدام هوس افتمچون شانه باين سعي نگون در خم زلفتچندانکه قدم پيش نهم باز پس افتماز بسکه دو تا گشته ام از بار ضعيفيخلخال شمارد چو بپاي مگس افتمفرياد نفس سوختگان عجز نگاهيستاي واي که دور از تو بيک ناله رس افتمچون صبح اگر دم زنم از جرأت هستياز شرم شوم آب و بفکر نفس افتمسر تا قدمم نيست بجز قطره اشکيعالم همه يار است بپاي چه کس افتمطاوس زنقش پر خود دام بدوش استبيدل چه عجب گر زهنر در قفس افتمحضرت ابوالمعانی بیدل رحنویسنده: محمد میرویس غیاثیبکوشش: احمد فهیم هنرور