Zazdrość w przyjaźni

Specyfika okresu dojrzewania sprawia, że w piramidzie stresu utrata przyjaciela jest punktowana na równi ze śmiercią rodzica. W okresie nastoletnim przyjaźń ma taką siłę, jaką ma uczucie miłości. Jest tak samo ufna, zazdrosna i zaborcza. W grę wchodzą bardzo silne emocje i głębokie uczucia. Kiedy dorastające dziecko traci przyjaciela, po prostu pęka mu serce, ponieważ dla nastolatka najważniejsze są relacje przyjacielskie. Jest to naturalny etap dojrzewania młodego człowieka. Jednak relacje przyjacielskie generują w jego życiu zazdrość, a tym samym poważne cierpienie, ponieważ nastolatek zupełnie nie potrafi sobie z tą zazdrością poradzić. Robin Dunbar, profesor antropologii ewolucyjnej z University of Oxford przekonuje, że nastolatek w odróżnieniu od rodziców wcale nie chce, żeby wszyscy go lubili i byli jego przyjaciółmi, bo czuje, że temu nie podoła. Woli, żeby lubiła go jedna, za to bardzo ważna dla niego, osoba.